πυρικρόταφος

Α

(κατά τον Ησύχ.) «ὁ μετὰ πυρὸς κεκροτημένος σίδηρος».

[ΕΤΥΜΟΛ. < πυρι- (βλ. λ. πῦρ) + κροτῶ (βλ. και λ. κρόταφος)].